SAMEN VISSEN IN EMMEN

“Negen centimeter? Oh, een halve centimeter meer. Dan tel ik die erbij op.” Bert Visser, secretaris van HSV het Meuntje uit Emmen, houdt de score aan de visvijver bij Emmer-Compascuum nauwgezet bij. Het mag dan een uitje zijn voor de tien bewoners van Woonzorgcentrum Oostermarke, Woonzorgcentrum Zuidermarke en Woonwijkcentrum Holdert uit Emmen, bij een krachtmeting moet de puntentelling uiteraard zorgvuldig verlopen. “Dit is een ander soort wedstrijd dan die we normaal gesproken organiseren, maar zo mooi om te doen. Het is prachtig om die mensen te zien genieten van het sportvissen. Zij hebben een mooie dag, en wij daardoor ook.”

Ontspanning

Hanny van Buuren zit geconcentreerd in haar rolstoel aan de waterkant, de hengel stevig omklemd met haar rechterhand. De deining van het balletje voer dat Bert Visser zojuist in het water gooide is nog maar net verdwenen of de dobber begint te schokken. “Ja, ik heb beet”, roept ze als de rode antenne onder water verdwijnt. De hengel gaat de lucht in, waarna het voorntje wordt opgevangen door haar buddy. “Mooi, die kan worden bijgeschreven op het scoreformulier.” Ondanks haar gezonde wedstrijdfanatisme is het vooral de ontspanning waar ze van geniet. “Vis vangen is heel leuk, maar de rust die het vissen geeft is voor mij net zo belangrijk. Ik kan het echt iedereen aanraden.”

Tot leven komen

“Dat ze wat vangen maakt het extra mooi, maar eigenlijk gaat het niet eens echt om de vis”, zegt André Beldert. “Het buitenzijn, de natuur en het sociale contact zijn belangrijk”, vervolgt de projectcoördinator van de Treant Zorggroep uit de regio Hoogeveen-Emmen-Stadskanaal. “Je ziet ze genieten van dit dagje uit aan de waterkant. Dit is ook net weer wat anders dan overige activiteiten die we voor de bewoners van onze zorg- en wijkcentra organiseren.” Degenen die extra genieten zijn de mensen die vroeger ook visten, maar vanwege gezondheidsredenen noodgedwongen met hun hobby moesten stoppen. “Die komen bij wijze van spreken weer helemaal tot leven. Veel van de deelnemers die nu zitten te vissen, hebben ook al aan eerdere edities meegedaan.”

'Old skool'

Een van de usual suspects is de heer Vereecke. In tegenstelling tot de vorige editie heeft hij dit keer niet de avond van tevoren in de keuken gestaan om aardappels te koken – dit klassieke aas leverde hem toen overigens wel de grootste voorn op. Zijn eigen hengel, een welhaast antieke stok, heeft de Engelandvaarder wel weer bij zich. Al blijft die ongebruikt liggen in het rekje van de rollator die achter zijn stoel staat geparkeerd. “Dat is mijn reservehengel, want deze – met een dobber die een wat beter zichtbare antenne heeft – hebben ze al voor me opgetuigd”, knikt hij terwijl hij controleert of de made aan de haak moet worden vervangen door een vers exemplaar. Met een geroutineerde beweging vanuit de pols werpt hij het tuigje vrij precies op de plek waar net wat voer en maden te water zijn gegaan.

Herinneringen maken

Vereecke houdt de dobber met een schuin oog in de gaten, want hij neemt met zijn buurman – toevalligerwijs dezelfde als vorige keer – het verloop van de vangsten bij de laatste editie nog eens door. “Dat weet ik nog precies. Toen vingen we om en om vis, maar tot op heden is het bij ons allebei nog vrij rustig. Al heb ik er nu ook al per ongeluk eentje uitgehaald”, zegt hij met een knipoog tegen zijn assistent van HSV het Meuntje. Dan vraagt André Beldert die met een natje en een droogje langskomt om zijn aandacht. Uitgerekend op dat moment schiet de dobber plotsklaps onder. Na hier op te zijn gewezen door zijn assistent, is de focus direct weer verschoven richting het vissen. De blankvoorn die binnenkomt wordt instemmend begroet. “Waar is de fotograaf als je hem nodig hebt?” lacht Vereecke.

Maatschappelijk relevant

“Dit is toch een schitterende middag zo?!”, zegt Bert Visser terwijl hij tevreden om zich heen kijkt. “Gewoon er even uit en lekker een paar uurtjes vissen. Dat maken onze vrijwilligers – daar hebben we bij dit soort activiteiten geen gebrek aan – graag mogelijk voor deze mensen. Op zo’n fraaie dag wil je immers naar buiten toe in plaats van binnen te blijven zitten.” HSV het Meuntje werkt nu al voor het derde jaar op rij samen met IVN en de Treant Zorggroep. Volgens Visser is het als hengelsportvereniging namelijk zaak om meer te doen dan alleen wedstrijden te organiseren voor je leden. “Je zult je moeten verbreden om maatschappelijk relevant te blijven. Dit soort initiatieven draagt immers ook bij aan een positiever beeld van de sportvisserij. Ik hoop dan ook dat andere verenigingen de handschoen oppakken.”